یالطیف

مرده بدم زنده شدم؛ گریه بدم خنده شدم

دولت عشـق آمد و من دولت پاینده شدم

گفت: که دیوانه نه ای؛ رو که از این خانه نه ای

رفتم و دیوانه شدم، سلسه بندنده شدم

گفت: که سرمست نه ای؛ رو که از این دست نه ای

رفتم و سرمست شدم؛ وز طرب آکنده شدم

گفت: که تو کشته نه ای؛ در طرب آغشته نه ای

پیش رخ زنده کنش، کشته و آکنده شدم

گفت: که تو شمع شدی، قبله این جمع شدی

شمع نیم، دود نیم، دود پراکنده شدم

گفت: که با بال و پری؛ من پر و بالت ندهم

در هوس بال و پرش، بی پر و پرکنده شدم

چشمه خورشید تویی؛ سایه گهِ بید منم

چون که زدی بر سر من، پست و گدازنده شدم

تابش جان یافت دلم، وا شد و بشکافت دلم

اطلس نو بافت دلم، دشمن این ژنده شدم

شکر کند چرخ فلک، از مَلک مُلک و مَلَک

کز کرم و بخشش او ، نور پذیرنده شدم

از توام ای شهره قمر، در من و در خود بنگر

کز اثر خنده تو، گلشن خندنده شدم

پی نوشت بی ربط:

گفتند: موسی را کدام سختی بر تو گران‌تر آمد؟ فرمود: آنگاه که “خضر” مرا  گفت:

“هَذَا فِرَاقُ بَیْنِی وَ بَیْنِکَ “*

مصیبت چنان گران آمد که از آن دشوارتر نبود.

*«سوره کهف؛ آیه78»