یالطیف

به نظر می رسد که برخی عوامل سبب می شود که انسان، راه درست را گم کند و به سوی دوزخ و کفر بشتابد. تولد ناپاک از جمله این موارد است. وقتی بستر انسانی درست نباشد، زمینه های انحراف و سقوط را فراهم می کند. در این جا به سه تن از اشخاصی که گمراه شده روز عاشورا هستند؛ اشاره می کنیم:

زیاد بن ابیه کیست؟
مادر زیاد (مادر بزرگ ابن مرجانه) سمیّه، زنی بدکاره بود. سمیه زمانی که در زوجیت پدر زیاد بود، با مردان دیگر رابطه داشت و در آن زمان، به زناکاری مشهور شده بود. ابن زیاد کسی است که از زبان امام حسین (ع)، «زنازاده پسر زنازاده» خوانده شد.

سعدابن ابی وقاص کیست؟
از صحابه رسول خدا و از بزرگان عصر خود محسوب می شد. در این که نسب او چگونه بوده است، بین مورّخان اقوالی وجود دارد. اما آنچه در باره سعد گفتنی است، آن است که با رحلت رسول خدا و امامت امیرمؤمنان با اعتراف به حقانیت و برتری آن حضرت، از همراهی و یاری امام سرباز زد و از منافقان عصر خود گردید.
روزی که معاویه طواف خود را پایان رسانید، سعد بن ابی وقّاص همراه او بود. وی با سرعت بسیار خود را به دارالندوه رساند و سعد را بر جایگاه خود نشاند و به توهین و لعن امیرمؤمنان علی پرداخت. سعد به نشانه اعتراض، خود را از معاویه دور کرد و گفت:
«اگر در من یک خصلت از خصلت های علی بود، محبوب تر بود برای من از هرچه آفتاب بر او تابیده باشد».
سپس به دامادی علی (ع) برای رسول خدا(ص)، فرزندانی چون حسن و حسین علیهماالسلام ، سخن پیامبر در روز خیبر درباره علی(ع) و کلام رسول خدا در غزوه تبوک نسبت به جایگاه علی(ع) برای او همانند هارون برای موسی، اشاره کرد و آرزوی یکی از این صفات را می کرد.
معاویه با شنیدن سخنان سعد، حرکت زشتی از خود نشان داد و رو به او کرد و گفت:
«تاکنون لئیم تر از امروز نبودی. پس چرا علی را یاری نکردی و از بیعت با او کوتاهی ورزیدی؟! اگر من از پیامبر همان را می شنیدم که تو شنیده ای، همانا خادم علی بودم تا زنده بودم!»

صفحات: 1· 2